Educating Future Teachers in Order to Foster the Development of Students’ Social Competence

Muhamed Omerović, Mirsada Zukorlić

Abstract


The modern trend of education also implies new teacher roles. One of the very important aspects ofeducating future teachers is their training in encouraging the development of students’ social competence.The paper deals with this problem through the application of the method of theoretical analysis andmodeling. Firstly, the social competence of students in the context of educational work is considered.The second part offers and analyzes key fields of training of future teachers of teachers in order toencourage students’ social competence, which include: processing pedagogical communication(including all its dimensions); designing the teaching curriculum and preparing students for cohabitation.Also, appropriate incentive strategies for which future teachers need to be established should be offered,which should form an integral part of educational work with pupils of school age, as well asrecommendations for the selection of teachers and assessment of the quality of their work.The paper concludes that the new roles of future teachers as well as the strategies for encouraging thedevelopment of social competence of pupils will be given full meaning if they are realized as an integralpart of the educational activities within the department, because in this way the problem ofdecontextualization of social behavior is avoided.

Keywords


teacher training; social competence of pupils; new role of teachers; strategies for recalling the development of social competence of students

Full Text:

PDF

References


Anderson, W. L. (2004). Increassing teacher effectiveness: UNESCO, Paris:

International Institute for Educational Planning.

Brdar, I. (1993). „Što je socijalna kompetencija?“ Godišnjak Zavoda za

psihologiju, 13–22, Rijeka: Sveučilište u Rijeci.

Delor, Ž. (1996). Obrazovanje skrivena riznica, Unesko: Izveštaj Međunarodne komisije o obrazovanju za XXI vek, Beograd: Ministarstvo prosvete Republike Srbije.

Đuranović, M. (2007). „Socijalna kompetencija učitelja u suvremenoj osnovnoj školi“. Pedagogija,174-180, Prvi Kongres pedagoga Hrvatske, Hrvatsko pedagogijsko društvo: Zagreb.

Gojkov, G.(2006). „“Ciljevi vaspitanja – kompetencije učitelja i vaspitača.

Razvijanje komunikacionih kompetencija nastavnika i učenika. Jago dina –

Kragujevac: Pedagoški fakultet, Filološko-umetnički fakultet.

Gojkov, G., Stojanović, A. (2015), Didaktičke kompetencije i evropski kvalifikacioni okvir, Beograd: Srpska akademija obrazovanja.

Goleman, D. (1998). Working with emotional inteligence. New York: Bantam Books.

Goleman, D. (2014). Socijalna inteligencija, Beograd: Geopoetika.

Gresham, F. M. (1986). Conceptual issues in the assessment of social

competence in children; in P. S. Strain, M. J. Guralnick & H. M. Walker:

Children’s social behavior: development, assessment and modification,

-284. Orlando: Academic press.

Hentig, H. (1997). Humana škola, škola mišljenja na nov način, Zagreb: Educa

Huitt, W. (2003). A transactional model of the teaching/learning process.

Valdosta, GA: Valdosta State

University. Retrieved April 25, 2017. from: http://www.edpsycinteractive.

org/materials/ tchlrnmd.html.

Jasper, J., Hele, J. (2014). Kompetencija u pedagoškim odnosima - od poslušnosti do odgovornosti. Beograd: Eduka

Jurčić, M. (2010). „Nastavni kurikulum kao poticaj razvoju socijalnih kompetencija učenika“. Pedagogijska istraživanja, 7 (2), 205 – 217, Zagreb: Filozofski fakultet.

Klaassen, C. A. (1994). „Herwaardering van de professionaliteit de pedagogische opdracht. (Revaluation of professionalism and the pedagogical task)“. Pedagogish Tijdschrift, Pedagogical Journal 19. 439-456.

Knežević-Florić, O. (2005). Pedagogija razvoja. Novi Sad: Filozofski

fakultet.

Knežević-Florić, O. (2006). „Pretpostavke teorije komunikativne akcije kao

moguća osnova pedagoške komunikacije“. Razvijanje komunikacionih

kompetencija nastavnika i učenika, 88-95, Jagodina – Kragujevac: Pedagoški fakultet, Filološko-umetnički fakultet.

Omerović, M. (2016). Metodika nastavnog rada - pedagoška moć odlučivanja, OFF-SET, Tuzla.

Sergejev, I. S. (2004). Osnovy pedagogičeskoj dejatel’nostiy. Minsk.

Suzić, N. (2005). Pedagogija za 21. vijek, Banja Luka: TT-centar.

Šimić-Šašić, S. (2011). „Interakcija nastavnik – učenik: Teorije i mjerenje“. Psihologijske teme. 20 (2), 233–260.

Trnavac, N. (2003). „Tri epohe i tri teorijske koncepcije o komunikaciji u

školskoj nasta vi“, Komunikacija i mediji. 51-61. Jagodina – Beograd:

Pedagoški fakultet, Institut za pedagoška istraživanja.

Vilotijević, N. (2009). Teorijske osnove školskog kurikuluma, Školska knjiga, Beograd

Vilotijević, M., Vilotijević, N.(2008). Inovacije nastavi, Učiteljski fakultet

Vranje.

Vilotijević, M., Mandić, D. (2016). „Upravljanje razvojnim promenama u

vaspitno-obrazovnim ustanovama“, Učiteljski fakultet Beograd.Vlahović, B.,

Vujusić-Živković N.(2005). Nastavnik-izazovi profesionalizacije. Beograd:

Eduka

Wine, J. D. & Smye, M. D. (1981). Social Competence. London: The Guilford Press.

Zukorlić, M. (2012). Unapređivanje komunikacije u školi. Beograd: Učiteljski fakultet.

Zukorlić, M. (2016). „Pedagoška komunikacija u funkciji razvoja socijalne

kompetencije učenika“, Inovacije u nastavi, 29(1), 92-104.

Zukorlić, M. (2017). Razvijanje socijalne kompetencije učenika u školi.

Beograd: Učiteljski fakultet.


Refbacks

  • There are currently no refbacks.


ISSN: 2490-3604 (print) ● ISSN: 2490-3647 (online)

Društvene i humanističke studije - DHS is under the Creative Commons licence.